Het begin, Belgie

Laten we beginnen bij het begin…………..Op dinsdag, de eerste dag eigenlijk, hebben we ondanks onze goede voornemens toch lekker uitgeslapen zoals alleen wij dat kunnen, een gat in de dag!! We hebben nog ff een ontbijtje met de Newly Weds gehad, als we op het punt staan te vertrekken en mn ouders uiteraard aan komen lopen, kunnen ze ons mooi nog ff uitswaaien!! 😉 Uieindelijk lukt het ons om de trein van half 4 naar Maastricht te halen, waar we om half 7 aankomen om in een vies, stinkend botel te gaan slapen. Maar…….. we eten gezellig!

Woensdagochtend vertrekken we wel vroeg, waarschijnlijk omdat we onze kamer uitmeuren, maar toch… Ondanks ons goede richting gevoel, de hond en zijn speurneus, onze van Gert-Jan geleende GPS en onze routeboekjes, zijn we binnen een paar 100 meter de route al kwijt!! Onmogelijk!!! En tegen de tijd dat wij erachter komen zijn we al zover afgedwaald dat een eigen route naar de oude zoeken de enige optie is! Geluk bij een ongeluk, wij wandelen wel lekker de hele dag langs de Maas en het Albert Kanaal, tot 4 km voor het einde van de dag, waar we de route terugvinden! We overnachten bij een Hoeve buiten, waar we even daarvoor hadden bedacht wilde te kunnen kamperen aan het water. Ach, dit scheelt niet veel, de voorzieningen zijn hetzefde, nihil! Omdat ook dit weer een groot gat is, waar we na 2 uur lopen achterkomen, eten we uit nood ons droogvoer maar op!

Op donderdag vertrekken we al een uurtje later, 8 uur, en omdat wij vonden dat we de eerste onnodige stijging mochten overslaan omdat wij die gisteren gedaan hadden voor de lol, dachten wij te weten waar we wel heen moesten. Dus trappen klimmen. Helaas was dat dus nergens voor nodig geweest, maar daar kwamen we pas boven achter…. God straft onmiddelijk!! 😉 Ook vandaag krijgen we het voor elkaar om binnen een paar km de route kwijt te raken, mede dankzij een slechte bewegwijzering, niet goed opletten en een slecht boekje! 😉 We lopen wel weer mooier als het boekje, via allerlei weilanden, hekjes, boslaantjes en oude tramlijnen komen we wel weer op de route uit. Ook die loopt door een mooi bos, wielanden en meer mooi bos, langs een tentje aan het water die uitsluitend crepes verkoopt die wij uiteraard gretig uitproberen! Zo erg dit!! Als we uiteindelijk na een aantal uur in Saive aankomen vinden wij dat we eten en drinken nodig hebben en volgen de autoborden naar de SPAR. Slecht idee kan ik je wel vertellen!! Na 4 x vragen, 6 extra kilometers en de enige engels sprekende belg ( stratenmaker) vinden we hem uiteindelijk toch om om 3 uur flink in te slaan en de broodjes voor de winkel op te eten! We halen ook gelijk eten voor sávonds, je weet het immers maar nooit! De laatste 3 km naar de camping gaan we, slecht ik weet t, met de bus (voor de hond) naar Soumagne, hoewel we eigenlijk vinden dat we met 20 km lopen toch ons best hebben gedaan!! We willen nu toch echt een keer douchen, hoewel Ronald zn motto is: ‘Ik ben net oude kaas, hoe langer die rijpt, hoe beter die ruikt! ‘ ( Ik daarentegen vind: Hoe langer ie stinkt, hoe beter je m ruikt!) Deze keer hebben we mazzel en kunnen een plekje krijgen op een schitterende kasteelcamping! Wat een lot!

Op vrijdag begint het minder, wel alles op tijd ingepakt, maar net onderweg breekt de hel los. Of eigenlijk, het begint te regenen. Dus tijd om de regenhoezen uit te testen. 🙁 En uiteraard duurt het ook deze keer nog geen km voordat we de route weer kwijt zijn, deze keer geven we de regen de schuld! 😉 Dus ook nu weer op zoek naar een alternatieve route, gelukkig hebben we deze keer wel gegeten voor we weg gingen!! Als we de route vinden komen we al snel achter het werkelijke doel van de GR5……….Laten zien dat Belgie ook bergen heeft. Werkelijk elke heuvel wordt aangegrepen om je te laten stijgen, elke mogleijkheid in de omgeving wordt meegenomen! Ze noemen het “een klein klimmetje'” , maar ondertussen gaan ze met de korste, steilste weg de berg op, om daarna vervolgens direct weer naar beneden te gaan, om vervolgens direct weer omhoog te gaan. Wij missen het idee hierachter nog…………… Dus al godverend sleuren we onszelf de zoveelste heuvel op. In de regen. Met 17 kilo spullen op je rug. Na zo’n 20 km komen we in een luguber dorpje, zo een waarvan je verwacht dat ze je s’ochtends nooit meer terug vinden, dat in de ban is van een vroegere Maria verschijning, Banneux. Vergane glorie.