Nog een klein stukkie

Gisteren hebben we besloten toch nog maar een nachtje in Metz te blijven, wel op een camping, er is veel moois te zien hier. We slenteren door de stad, terwijl we kou lijden, want het is vakantie dus wij lopen in de korte broek natuurlijk, maar t weer is er niet naar, de zon heeft net als ons een rustdag. Bij de kathedraal kunnen we onze 2e stempel krijgen, ook leuk! We zoeken een paar uur naar een brug die ronald ergens heeft gezien, maar weet niet meer waar, we nemen 2 terasjes mee en nemen veel foto’s.

Na een stervenskoude nacht pakken we de bus naar Moulin les Metz voor de GR5, en krijgen een lift weer terug voor wat te eten, want dat is er blijkbaar niet meer daar, met dank aan de GR5 weer. Terwijl we zitten te ontbijten komen er weer van die dikke zwarte wolken aan en wij zien de bui al hangen, we gaan weer zeiknat regenen, nou niet dus!! We doen wat we eigenlijk opgeven vinden en pakken de bus en trein naar Basel, daar is het mooi weer, dus daar gaan we verder. Dit tussenstuk pakken we een andere keer wel op, geen regen meer voor ons!!! elke dag nat regenen blijft niet leuk. In Basel kopen we de nodige boekjes en kaarten om naar Lausanne te komen om de Via Francigena op te pikken, we gaan de Jurahohewegge lopen, door de Jura heen dus. Terwijl we wat drinken zoeken we alles uit. Het is hier trouwens wel stervensduur, welkom in Zwitserland!

We gaan met de tram naar Easch, daar begint de Juraweg volgens ons, tenminste die we denken te gaan lopen. Daar tijdens het ontbijt horen we van de eigenaar van het tentje, die m al 3 keer gelopen heeft, dat de andere route de mooiste is. Die begint ergens anders, en dan moet je nog een stuk zien over te steken. Hij geeft ons allemaal tips en wij slaan boodschappen in. We starten vanuit Passwang, op weg naar Hohewinde. Ook hier gaat natuurlijk alles omhoog, omlaag en weer omhoog, maar het uitzicht is inderdaad zo mooi, dat je dat weer vergeet. Heel anders al je alleen maar in het bos loopt en dus niets anders dan bomen ziet. Onderweg vooral weilanden, bergen, bossen en koeien, heel veel koeien. Als we op Hohewinde aankomen staan er net 3 paragliders op het punt van springen, maar ze wachten even en praten wat met ons, over wat wij doen en wat zij doen, je kan gewoon 6 uur in de lucht blijven als je goed bent!! Zij vertellen ons ook dat je vanaf hier de Vogezen voor je, de alpen achter je, de jura links, het zwarte woud schuin rechts, Basel daarvoor en de Bodensee helemaal rechts kan zien liggen. Mooi plekje dus. 😉 Dit wordt ons eerste wildkampeerplekje!!Tijdens een bamisoepje genieten we van het uitzicht,  het vuurtje, de ondergaande zon en maak ik natuurlijk weer belachelijk veel foto’s. Vlak voor we willen gaan slapen komt de boer van wie de koeien zijn die hier steeds rondlopen nog even langs met zijn dochter om een praatje te maken, kampeerders komen wel vaker voor, hebben ze geen last van.

Na een koude nacht, moeten we zelf de weg zoeken naar een andere route, bij Weissenstein. We hebben GJ zijn GPS apparaat, dus dat helpt wel. Zelf zoeken blijken we wel te kunnen, misschien omdat je dan geen route kan kwijt raken! 😉 We steken dwars door een bos en een weiland de berg af, gaan vervolgens weer omhoog en komen daar op een pad. Na een lunch in een berghut gaan we eerst weer olaag om weer omhoog te gaan door de weilanden en verder te lopen over de rug van de berg. Vervolgens is het alleen nog maar omlaag, wat zorgwekkend is, want weissenstein ligt op 1270 m hoogte. Wat ook zorgwekkend is is dat ons apparaat bij elke km die we lopen er 1,5 bij op gooit, we schieten dus niet erg op zo. Vanmorgen hoefden maar 11 km naar Weissenstein, we hebben er 15 opzitten als we bij Welschenrohr zijn en moeten dan nog 3 uur lopen volgens de bordjes. Dat schiet dus niet op!! We pakken weer een bus naar een andere plaats vanwaar je met een krot busje naar weissenstein kan. Maar helaas, dat blijkt een grap. *”//*! Nu zitten we vast in een gat. Al lopend zoeken we naar een slaapplaats, maar hoe het mogelijk is weet niemand, want wie wil ons nou niet hebben, zulke leuke mensen?? Hier niemand dus, alles gasthofen zitten vol!! Uiteindelijk, na weer 2,5 uur lopen, dus tot 9 uur, vinden we in Solothurn een hostel. Wel een mooi plaatsje weer trouwens, aan de Aare.

Het hostel in Solothurn heeft lekker geslapen, hoewel hij duur was voor zo’n kamertje met gezamelijke douche. S’ochtends zoeken we het internetcafe op om jullie op de hoogte te houden en daarna slenteren we nog wat rond in de stad zelf en halen bij het gemeentehuis onze derde stempel. Ook al zo iets wat we niet snappen, hoe komt iedereen toch aan zoveel stempels, bijna overal waar wij komen is de kerk dicht en zijn de dorpen zo klein dat er geen gemeentehuis is. Als we aan het eind van de dag in Frinvillier aankomen, gaan we op zoek naar het enige restaurant waar we ook zouden kunnen slapen, een stinkende boerderij met kleine kamers, wederom zonder douche, voor nog meer geld. Maar…………er zit ontbijt bij en………………het is biologisch! 😉

Vrijdags vertrekken we dan ook op tijd, op 1 croissant en 2 bakjes jam meer kregen we niet, maar omdat ronald niet helemaal fit was doen we toch steeds maar even rustig aan. Na een half uurtje lopen nemen we weer even pauze, waarbij we rustig een boekje lezen en de tijd nemen om fitter te worden. Na een aantal pauzes gaat het inderdaad beter en kunne we beter doorlopen, nog 5 uur wandelen voor de boeg, zonder pauzes. We hebben vandaag een wandeling van alleen maar stijgen waarbij wij beginnen op 900 meter en naar de 1600 toe moeten. Als referentiepunt hebben de tv toren waar we heen moeten en die lijkt echt ontzettend ver weg!!! Maar de wandeling is best mooi, mooie uitzichten, lopen over de rug van berg en langzaam lopend is stijgen goed te doen. Als we dan ook die 1600 meter behalen zijn we best een beetje trots op onszelf!! 🙂 Een half uur later is dit echter overschaduwd door de prijs van het enige hotel dat er is, wildkamperen mag hier nergens, allemaal van het hotel 🙁 maar ja, je moet toch slapen. Maar we vragen ons wel af hoe andere dat toch doen, zo’n lange tocht maken en niet bankroet raken. Toch vaker aanbellen bij mensen en bedelen ofzo? Wij zijn toch wel, waarschijnlijk tegen beter weten in, van het zelf in je onderhoud voorzien en jezelf kunnen redden, als er een camping is lopen we daarheen, ookal houdt dat in dat we kilometers verder moeten dan eerst gepland was. Maar we zullen vast iets fout doen, want wij zijn altijd veel duurder uit als anderen en we krijgen op deze manier ook heel weinig stempels!! Dus als er iemand wat tips heeft voor ons, schaam je niet!!!!! 🙂

Zaterdag zijn we redelijk op tijd met het lopen, we hebben 22 km lang een daling voor de boeg en ons bange voorgevoel is dat we daar meer moeite mee gaan hebben dan die stijging van gisteren!! Het uitzicht onderweg had mooi kunnen zijn, als de wolken het niet nodig hadden gevonden om er de hele voor te blijven zitten, maar zo nu en dan vingen we toch een mooie glimp op van de meren in de verte en de bergen erachter. Langzaamaan komen we via de kam terug op lagere gebieden en eindigen bij een soort van sesselbahn die je het laatste stuk naar Neuchatel brengt, iets met te stijl om te lopen geloof ik. En inderdaad, niet verwacht toch gekomen, wij stijgen liever dan dat we dalen!!! In Neuchatel is het, na lang zoeken, hetzelfde verhaal als de rest van zwitserland, geen camping, wel een duur hostel.

En zondag………. daar zul je deel 8 voor moeten lezen! 😉

Het lopen is heerlijk, gewoon lopen en nergens aan denken, tent opzetten, afbreken, rugzak op en lopen, altijd al je spullen bij, heerlijk! Tuurlijk zeur je over de regen, de zon, de kroegen die altijd dicht zijn, het niet tegenkomen van winkeltjes voor eten en de hoogte van de heuvel of berg die je voor je ziet en baal je dat je zo ongeveer 10 uur slaap per nacht nodig hebt omdat je eigenlijk nog van alles wilt doen, maar toch is het lopen lekker!

Maar wat is zwisterland ontzettend duur zeg!! Een glassie drinken is 4 euro, een tosti 8 euro en een hostel, want campings kennen ze in het juragebergte niet, kost minimaal 140 euro, en dan heb je nog niet eens een douche en wc op je kamer!! Maar……….. je hebt er wel ontbijt bij, 1 croissant en 2 kuipjes jam. Ja daar kunnen we dus goed op lopen, zeg!! 🙁 Nee, dit is echt veel te duur voor ons en we vragen ons dan ook af hoe andere lopers dit doen, want met 2 keer per dag eten waarbij je de goedkoopste maaltijden maar uitzoekt, kunnen we nou niet zeggen dat we echt gek doen ofzo, maar het geld hoor je je zak uit vliegen. We zullen dus ergens wel iets fout doen.

Na lang wikken en wegen hebben we zondag dan ook het voor ons onvoorstelbare gedaan; besloten om naar huis te gaan, met pijn in ons hart. We hadden graag nog een week doorgelopen en daarna de laatste paar dagen aan het meer van Geneve in de zon willen bijkomen van de mooie tocht, maar dat kunnen we niet betalen. Met nog 1 week lopen door de Jurabergen ben je al gauw weer 1000 !!!!! euro kwijt en dat kan echt niet, en het Meer van Geneve is zo mogelijk nog duurder!

We hadden terug naar Metz kunnen gaan en vandaar weer verder kunnen lopen, maar om 3x voor dezelfde trein te betalen, daar wordt je niet blij van. Om verder te gaan naar Italie en daar door te lopen, moet je ook weer eerst heel erg veel geld aan de zwitserse trein uitgeven om daar te komen en we hebben geen kaarten en vertaalboekjes mee, want we zouden niet in Italie komen. Lekker voorbereid dus! We zijn nu dus helaas weer thuis na 4 weken lopen en zo ongeveer 460 km gelopen te hebben en gaan zo snel mogelijk nog even een weekje bij de zon kijken.

Nadat we er gisteravond en vandaag de hele dag over hebben nagedacht hebben we de knoop dus doorgehakt en zijn we s’ avonds weer aangekomen in Basel. We zijn vanuit Neuchatel met de trein naar Basel vertrokken om daar te zoeken naar de weg terug. We konden om 10 uur s’ avonds met trein, als de tuthola achter de balie niet had gezegd dat dat door de hond zo ontzettend duur zou worden. We moesten voor de andere 2 stoelen in het hokje van de nachttrein ook betalen en dat zou 600 euro worden! Belachelijk die prijzen!! Dat deden we dus niet, we konden de volgende ochtend goedkoper mee, zei ze. Stom genoeg geloofden we haar. Om half 6 waren ze weer open, volgens haar, want dat was dus niet zo, en om 6 uur ging de andere trein naar amsterdam. Nou, die was dus 441 euro en het hotel s’nachts 150, dus dat heeft ons een whopping 9 euro gescheeld!!!! Maar goed, we konden weer naar goedkoper land. Om half 3 waren we in steenwijk, waar we de rugzakken weer lekker op konden doen, om naar Vledder toe te lopen. Wat een eitje zeg, die laatste 11 km!! Het is vreemd, maar die rugzak weegt niets meer, die 15 kilo (want geen water) merk je niet meer op je rug en vlakke grond loopt toch ook sneller.

De vakantie is heel goed bevallen, het lopen was heerlijk en zeker voor herhaling vatbaar, maar zwitserland even niet meer. We gaan de tocht zeker afmaken volgend jaar en willen voor volgend zomer het stuk van Meppel naar Maastricht dan ook gelopen hebben, zodat we volgend zomer gewoon in Metz, of op dezelfde hoogte in Duitsland, dat zien we nog wel, verder kunnen kachelen. (De site blijft dus ook gewoon open en wordt nog steeds aangevuld in de loop van de tijd, maar helaas niet zo snel als de planning was). Want vreemd genoeg wen je toch ook aan je kwaaltje (rugzak) en dat lopen is heerlijk rustgevend!! 🙂

We willen iedereen bedanken voor hun leuke reacties, dat heeft ons ook zeker veel goed gedaan als we er wel even doorzaten. En het is altijd leuk als er anderen zijn die het toch leuk vinden om te volgen wat je doet! Dus Dank!! 🙂

Zo, daar gaan we weer. Van de zomer willen we verder lopen waar we waren gebleven, dus dan moeten we van onszelf voor die tijd even naar Maastricht gelopen zijn. We hebben als voorproefje al een stukje van Ommen naar Holten gelopen, omdat het nu koud is (dus geen campings voor ons) lopen we nu (dat wil zeggen hebben we gelopen tussen kerst en oud en nieuw om al dat eten er af te lopen) verder vanaf Holten (met hotels deze keer).

dinsdag 27 december 2011: Na een goeie nachtrust op weg naar Holten, Arend en Janiek afzetten, spullen dumpen en nieuwe ophalen en gaan! Na ons moed te hebben ingedronken (met thee?!) gaan we uiteraard weer veel te laat weg. 10 over 4 zetten we weer de eerste onwennige stappen. Binnen een half uur is het donker, handig, we moeten minstens 15 km lopen naar Laren, waar we willen overnachten. Mooi uitzicht? Mooie paadjes en geweldig bos? Geen idee, wij zien er niets van, alles is gewoon zwart! 1 van ons loopt met een hoofdlampje op, want 1 van ons is m vergeten! (rara wie zou dat zijn!!) en Roger heeft ook een lampje op, niet omdat hij m nodig heeft, maar omdat wij m nodig hebben, zo zien we iig nog iets! Na 3 uur ploeteren door weilanden en bossen komen we in Laren aan hebben we de mazzel dat van de oorspronkelijke 3 hotels er nog 1 maximaal  1 week open is om ook voorgoed de deuren te sluiten. Pfff!

De volgende ochtend vertrekken we richting Vorden, hier is wel iedereen gewend aan wandelaars, iedereen groet vrolijk, er staan allerlei stukjes, bordjes en informatiebordjes langs de weg en we lopen dus, allerlei mooie kastelen bekijkend, op ons gemakkie verder, waardoor we uiteraard veel te laat in Vorden aan komen. Dit was pas 15 kilometer, we willen er meer en lopen dus verder, om uiteindelijk natuurlijk weer de laatste 2 uur in het donker te lopen, maar dan hebben we er wel 33 km op zitten. In Zelhem aangekomen vragen 2 kerstboomzeulende mannen of ze een plek om te overnachten weten. na wat rondbellen en overleggen is hun conclusie dat we naar de overkant van de straat moeten, naar de kroeg, om het daar nog maar eens te vragen!! Nou vooruit we offeren onszelf wel op! 😉 Na een paar borrels (die we ontzettend verdiend hadden!!) kunnen we op weg naar een ouder echtpaar met een ruime B&B, super netjes!!

Op donderdag vertrekken we na een uitgebreid ontbijt en met een nieuwe uitgeprinte kaart weer. De route schijnt totaal veranderd te zijn, wij wisten uiteraard van niets!! De route loopt niet meer door Doetinchem, maar loopt door Slangenburg. Erg mooi, weilanden, akkers, riviertjes, bossen, landgoed en kastelen. Alleen………. de harde wind was niet genoeg, dus begint het halverwege de dag ontzettend hard te regenen en daar zijn we natuurlijk niet op gekleed!! Hoe hard we ook lopen, we krijgen het ontzettend koud en kunnen amper meer tegen de wind en regen in kijken. Als we dan ook een kruising krijgen waar we kunnen kiezen tussen nog een paar km over open vlakte sjouwen of een paar km met de wind in de rug naar stoplichten lopen om te kijken wat daar is, kiezen wij uiteraard voor dat laatste. En toen was daar de MacDonalds. Hoe vies we t ook vinden, t is wel droog! En daar blijkt dat we notabene toch vlakbij Doetinchem zitten!! Wij wel weer, zal je altijd zien. Dus eindigen we ook vandaag in een cafe en later in het cafe onder ons hotel, met een borrel ( of twee,drie, vier…), ook omdat we t verdiend hadden! 😉  

De meesten hebben het al begrepen, wij waren er tussenuit geknepen. Dus voor degenen die ons opeens misten….

Doordat we opeens moesten stoppen met de tocht, was de vakantie toch niet echt af. We vonden het zonde om zo’n smak geld uit te geven voor, nou ja, niets eigenlijk. En om dat 2 weken door te doen, dat is niet te betalen en op zijn minst zonde. En aangezien ons plan was om af te sluiten met een paar dagen zon om bij te komen van onze enorme 😉 ontberingen in de woestenij, ……………..hebben we een paar dagen Portugal geboekt om bij te komen, ongelooflijk maar waar, dit was dus in totaal goedkoper dan nog 5 dagen wandelen in Zwitserland en zonzekerheid.

We hebben ons uiteraard dood gelachen in Portugal als we de rekening kregen van de lunch, 5 euro, of ons dineetje, 20 euro!! En het weer was weer schitterend, rond de 30 graden!!! We hebben daar ook gewandeld, gevoetbald en hardgelopen, op het strand, 😉 , maar vooral hebben we onze wallen weer weggeslapen.

Ondertussen zijn we hier ook alweer van thuis. 🙁